Suche i mroźne powietrze w miesiącach zimowych nasila cechę vata zarówno w przyrodzie, jak i w naszych ciałach. Pod grubą pokrywą śniegu tempo życia zdaje się spowalniać, zaś pole naszego działania przenosi się w ciepłe i bardziej przytulne wnętrze domu. W ten sposób przyroda, jakby sama, dopomaga nam, by okiełzać skłonności cechy vaty do chaotycznego trybu życia, bezsenności i niepokoju.

Jesienią w przyrodzie dominują dwa scenariusze pogodowe – albo jest sucho, (wietrznie) i coraz zimniej, albo jest zimo, (wietrznie) i coraz bardziej mokro. Dlatego też tą porą roku - zależnie od pogody – wzmaga się albo vata albo kapha. Nasze ciało przygotowuje się na czas zimy i zaczyna gromadzić ciepło.

Imbir zajmuje w medycynie ajurwedyjskiej szczególną pozycję. Ten cudowny korzeń, jest jednym z niewielu produktów, które harmonizują wszystkie 3 doshe (czyt. dosze, przp. red. termin dosha jest tłumaczony z sanskrytu jako „nastrój”, choć jego literackie znaczenie to „oddanie”.)

Pojęcie stresu na dobre zadomowiło się we współczesnym słownictwie – szczególnie tym wielkomiejskim. Stres stał się powszechnym zjawiskiem w pracy, z nim muszą sobie radzić uczniowie i studenci, on towarzyszy niemal wszystkim relacjom ludzkim, a nawet zagościł na stałe w rodzinnym gronie.

Z punktu widzenia Ayurvedy prawidłowe odżywanie dzieci ma istotne znaczenie, gdyż wpływa nie tylko na ich zdrowie, wzrost i emocjonalny rozwój w okresie dziecięcym, lecz również procentuje w okresie późniejszym.

Nasze ciało podlega nieustannie wpływom sił zewnętrznych, zarówno tych mniejszych, jak sztuczne oświetlenie czy klimatyzacja oraz tych większych, jak pory roku czy dnia.

Wśród słynnych diet minionych lat panuje ogólna tendencja do unikania tłuszczu jako głównego sprawcy niepożądanych tzw. oponek wokół bioder i innych, bardziej uciążliwych chorób cywilizacyjnych, jak: zachorowania na zawały serca, miażdżyca tętnic i chorobliwa otyłość.

Generalnie wyróżnia się trzy elementy smakowanego produktu: chwila, gdy smakujemy pierwszy kęs – jest to wówczas jego rasa, następnie smak, który rozwija się, gdy dociera do żołądka – jest to virya oraz moment, gdy posiłek został strawiony i jego cząsteczki odżywcze są wchłaniane do organizmu – to jest jego vipaka.