Czy jesteśmy umysłem?
Umysł przypomina ciało. W rzeczywistości jest on zbudowany z delikatnej substancji materialnej. Podobnie jak ciało materialne, umysł znajduje się w stanie ciągłej przemiany.
Bywa, że myśli wymykają się spod naszej kontroli i tracimy panowanie nad umysłem. Przez głowę przebiegają szalone myśli. Chcemy przestać myśleć o czymś, ale nie potrafimy. Usiłujemy zapanować nad myślami. Staramy się zapomnieć o czymś lub skierować myśli na inny tor.
Wniosek z tego jest taki, że bez względu na to, czy uda nam się kontrolować umysł czy nie, jesteśmy istotą, która usiłuje opanować myśli podobne do galopujących koni. Osoba próbująca okiełznać konia to ktoś inny niż sam koń. A więc my i umysł to nie jest to samo.
Aby zrozumieć dokładniej, że umysł nie jest Tobą, spróbuj zastosować następujące, proste ćwiczenie: przypatrz się jakiejś fotografii lub figurze. Przedmiot, który oglądasz znajduje się przed tobą. Jesteś jego świadkiem, czy też obserwatorem. Następnie zamknij oczy i spróbuj utrzymać oglądaną formę w swoim umyśle. W dalszym ciągu oglądaj ten przedmiot z pozycji świadka, z tą różnicą, że przedmiot obserwowany poprzednio na zewnątrz, teraz oglądasz pojawiający się w twoim umyśle. Jest on teraz bliżej i to jest jedyna różnica. W identyczny sposób, w jaki oglądasz obraz na ścianie, możesz go oglądać w swoim umyśle.
Jest to podobne sytuacji, w której jesteśmy obserwatorami swoich dobrych i złych marzeń sennych. To my jesteśmy tymi, którzy oglądają swoje piękne i brzydkie myśli, to my jesteśmy tymi, którzy próbują pozbyć się złych myśli starając się zatrzymać te dobre. Tak jak ogląda się film, oglądamy bezustanny potok myśli przepływający przez nasz umysł. Czyli kto jest tą osobą, która jest świadoma zmian umysłu? Kto go ogląda? To my - żywa istota.
Aby jeszcze głębiej uświadomić sobie, że nie jesteśmy umysłem możemy posłużyć się przykładem studenta, który często próbuje zmusić swój umysł do skoncentrowania się na nauce, kiedy w rzeczywistości ten próbuje zająć się czymś zupełnie innym, na przykład wspomnieniami zabaw na plaży. Jednakże studiujący przypomina sobie, co w rzeczywistości powinien robić i próbuje ściągnąć swój umysł z powrotem na naukę. Podobnie jest z joginem, który podczas swoich medytacji, próbuje kontrolować wędrujący w różne miejsca umysł. Kto jest świadkiem umysłu przeskakującego z jednego tematu na drugi? Kim jest ten, który próbuje kontrolować swój umysł?! To my - transcendentalna żywa istota, będąca właścicielem ciała i umysłu.
Jeżeli umysł jest niezdyscyplinowany, kto próbuje go sobie podporządkować? Jeżeli umysł ma być kontrolowany, kto ma go kontrolować? Kto próbuje kontrolować umysł? Czyni to jaźń. My próbujemy kontrolować swój umysł. Umysł jest naszą własnością. Nie jest nami.
