Dlaczego ktoś reinkarnuje?

Przyczyna, dla której ktoś reinkarnuje, jest bardzo prosta: dzieje się tak z powodu materialnych pragnień. Kiedy jaźń opuszcza zewnętrzne ciało fizyczne, zabiera ze sobą wszystkie materialne pragnienia jakie wciąż jeszcze żywi.

Żył kiedyś mistrz duchowy, który chciał nauczyć swego ucznia, czym są pragnienia materialne. Nauczyciel powiedział do ucznia: "Znam starego człowieka, który mieszka niedaleko stąd i właśnie leży na łożu śmierci. Przyprowadź swoją piękną, młodą siostrę i złóżmy mu wizytę". Zanim weszli do pokoju, gdzie umierał ów stary człowiek, mistrz pouczył ucznia: "Kiedy wejdziesz do pokoju, obserwuj oczy starca". Mistrz, jego uczeń oraz piękna siostra ucznia weszli do pokoju starca. Uczeń od razu spostrzegł, że stary człowiek nie mógł oderwać wzroku od pięknej, młodej dziewczyny! Mimo że starzec był przykuty do łóżka i nie mógł się poruszać, nadal odczuwał pragnienie przyjemności seksualnej. Pewnie nie mógłby już odbyć aktu seksualnego, ale jego pragnienie przyjemności było wciąż tak samo silne jak dawniej.

Tak oto mistrz pokazał uczniowi, że pragnienie przyjemności zmysłowej trwa nawet wtedy, gdy przestają działać narządy zmysłów. Innymi słowy, pragnienie zadowalania zmysłów żyje dłużej niż narządy zmysłów, służące zaspokajaniu pragnień.

Historia o starcu, który pożądał przyjemności seksualnej, chociaż jego narządy płciowe nie mogły już funkcjonować, pomaga lepiej zrozumieć związek między ciałem subtelnym (materialnymi pragnieniami i planami) a ciałem zewnętrznym. Ciało subtelne jest rezerwuarem pragnień, przyjemności zmysłowej, ciało zewnętrzne jest pojazdem, czy też narzędziem, za którego pomocą jaźń usiłuje zaspokoić takie pragnienia.

Język jest zewnętrznym, materialnym przejawem pragnienia smakowania, narządy płciowe są materialnym przejawem pragnienia przyjemności seksualnej, nos jest takim samym przejawem pragnienia cieszenia się zapachami i tak dalej.

W chwili śmierci pozostawiamy za sobą to "połączenie", maszynę służącą do zaspokajania pragnień. Jednakże nie pozostawiamy za sobą naszego pragnienia przyjemności zmysłowej, pragnienia panowania nad materialną naturą. Jesteśmy ciągle związani z pragnieniem pozostawania w świecie materii.

Materialna natura dostarcza nam kolejnych fizycznych ciał materialnych, ponieważ tego właśnie w istocie pragniemy. I dopóty, dopóki chcemy panować nad materią i zadowalać się nią, otrzymujemy ciała materialne, jedno za drugim.

Żywa istota z natury posiada znikomą niezależność i sama może sobie wybrać dobry lub zły los, ale zapominając o Najwyższym, oddaje się siłom natury materialnej. Pod wpływem tych sił utożsamia się z ciałem i - mając na względzie interes tego ciała - przywiązuje się do różnych czynności. Czasami znajduje się pod wpływem siły ignorancji, czasami pasji, a czasami dobroci. Wskutek tego żywa istota otrzymuje różnego rodzaju ciała stosownie do sił materialnej natury.
Śrimad Bhagavatam 4:29:26-27